فروش بیمه نامه در بازار نفت و انرژی ۴۶ درصد افت کرد

چابک آنلاین، بهاره تاجرباشی، از یک‌سو رشد سنگین حق‌ بیمه و از سوی دیگر،افت محسوس تعداد بیمه‌نامه‌ها و در عین حال نسبت خسارتی که در عمل پایین‌تر از عرف بازار ایستاده است آن هم در بازاری که میانگین نسبت خسارت کل صنعت در همین دوره ۵۶.۸ درصد گزارش شده و نسبت به سال قبل هم افزایش داشته است. 

براساس آمار هشت‌ماهه امسال،حق‌بیمه تولیدی نفت و انرژی به ۹۵,۱۴۳,۰۹۹ میلیون ریال (950 میلیارد تومان) رسیده و رشد ۸۴.۲۳ درصدی را ثبت کرده است.

اما هم‌ زمان،تعداد بیمه‌نامه‌های صادره با افت ۴۶.۵۸ درصدی به ۱,۲۸۰ فقره کاهش یافته،یعنی بازار از نظر تعداد قرارداد کوچک‌تر شده ولی از نظر ریالی جهش کرده است.

این ترکیب معمولاً یک پیام روشن دارد.

میانگین حق‌بیمه هر بیمه‌نامه بالارفته و پرتفوی به سمت قراردادهای درشت‌تر/گران‌تر یا نرخ‌دهی سخت‌گیرانه‌تر حرکت کرده است.

با همین اعداد، میانگین حق ‌بیمه هر بیمه‌نامه حدود ۷۴,۳۳۰ میلیون ریال (حدود ۷۴.۳ میلیارد ریال) می‌شود، عددی که نشان می‌دهد این رشته، حتی با تعداد کم، می‌تواند پول ‌ساز باشد اما به شرط مدیریت ریسک و ظرفیت اتکایی.

درسمت خسارت،داده‌ها حتی عجیب‌تر به نظر می‌رسند:خسارت پرداختی ۱,۱۲۵,۰۷۴ میلیون ریال (112 میلیارد تومان) بوده و نسبت به مدت مشابه ۸۵.۵۴ درصد کاهش داشته، ولی تعداد  موارد خسارت ۶۷۹ مورد ثبت شده که ۴۰.۸۷ درصد رشد نشان می‌دهد. 

نتیجه مقایسه این دو با هم، یعنی میانگین مبلغ خسارت هر پرونده پایین آمده است.

با یک محاسبه ساده هم مشخص می شود که متوسط خسارت پرداختی به ازای هر مورد حدود ۱,۶۵۷ میلیون ریال (حدود ۱.۶ میلیارد ریال) است. 

این  امر، مسیر را به سمت چندین  برداشت هدایت می کند.

یا خسارت‌های بزرگ در این دوره کمتر رخ داده/کمتر پرداخت شده، یا ترکیب خسارت‌ها به سمت خسارت‌های خردتر رفته، یا بخشی از خسارت‌های سنگین هنوز به مرحله پرداخت نرسیده ویا در ذخایر یا فرآیند رسیدگی مانده است. 

نکته آخر شاید از اهمیت بیشتری برخوردار است،چون نسبت خسارت پرداختی الزاماً تصویر کامل تعهدات نهایی را نشان نمی‌دهد و معمولاً با تأخیر زمانی در پرونده‌های بزرگ (خصوصاً در پروژه‌های انرژی) همراه است.

نسبت خسارت این رشته در هشت‌ماهه امسال ۱.۱۸ درصد اعلام شده و ۱۳.۸۹ واحد کاهش داشته است، یعنی یک «رشته پرریسک» روی کاغذ به یک رشته فوق‌کم‌خسارت تبدیل شده واینجا بایدخیلی دقیق بود،زیرا در بیمه‌های انرژی، پایین بودن نسبت خسارت در کوتاه‌مدت لزوماً نشانه کم‌ریسک بودن نیست.

گاهی فقط یعنی حادثه بزرگ هنوز نیامده یا حادثه بزرگ هنوز تسویه نشده است. 

بنابراین اگر کسی بخواهد از این عدد صرفا نتیجه مثبتی  بگیرد که همه‌چیز عالی است، دارد ساده‌سازی می‌کند.

این عملکرد را باید در زمینه‌دو واقعیت بزرگ خواند، یکی وضعیت کل صنعت بیمه که در سال ۱۴۰۴ با رشد حق‌بیمه، اما فشار خسارت و افزایش نسبت خسارت در رشته‌های پرتکرار (مثل بدنه و درمان و ثالث) دست‌به‌گریبان است. 

 دومی،وضعیت صنعت نفت و انرژی بوده  که به‌طور ساختاری با برخی  ریسک‌ها همچون تحریم،محدودیت‌های  بیمه‌پذیری بین‌المللی ، حمل‌ونقل و پیچیدگی زنجیره تأمین مواجه است.

درنهایت می شود گفت که بیمه نفت و انرژی در هشت‌ماهه ۱۴۰۴ از نظر ریالی رشد کرده، از نظر تعداد بیمه نامه کوچک تر شده و از نظر خسارت پرداختی بسیار سبک بوده است. 

برای بازار بیمه، این رشته می‌تواند نقش سودساز داشته باشد، اما فقط با چند شرط، نرخ‌دهی مبتنی بر سناریوهای فاجعه (Catastrophe)، کنترل تجمع ریسک (Accumulation) در یک منطقه/پروژه، شفافیت در حدود تعهدات و فرانشیزها، و مهم‌تر از همه مدیریت اتکایی و ظرفیت نگهداری، چون در انرژی، یک حادثه بزرگ کافی است تا نسبت خسارت از ۱ درصد به سه‌رقمی رشد کند.

این را می توان در  تاریخ بیمه در همه جای دنیا تا حدودی ملاحظه کرد.