نقش مهم فرهنگ سازی در بیمه

اما علی رغم تلاش های  صورت گرفته، همچنان دغدغه اهالی این صنعت است.

 انتظار می رود جهت تحقق اهداف تعیین شده برای افزایش ضریب نفوذ بیمه،حمایت  وتعامل  تمامی محیط های موثر بر این روند همراه شوند، زیرا نتایج افزایش تعامل صنعت بیمه با سایر صنایع غیر قابل انکار و چشم پوشی است و می تواند باعث تحول نه فقط در این صنعت که اقتصاد کشور وزندگی شهروندان شود.

رابطه متقابل میان صنعت بیمه و محیط های آموزشی مصداق بارز فرهنگ سازی است.

ضرورت توجه به توسعه فرهنگ بیمه، امری آشکار است که با  آموزش و پرورش کشور تا حد بسیار زیادی محقق خواهد شد. 

یکی از پیشنهادها،توجه ویژه به حوزه آموزش است.

آشنایی با  ضرورت بیمه و مزایای آن، تاثیر آن بر از بین بردن شکاف طبقاتی و بالا بردن رفاه عمومی به واسطه نظام آموزشی کشور آن هم در سنین پایین، بسیار ارزشمند و تسهیل کننده مسیر فرهنگ سازی است.

در ادامه این مسیر، تربیت افراد علاقه مند به فعالیت در این رشته که با تحصیلات پایه مرتبط و گذراندن دوره های تخصصی درمقاطع بالاتر، وارد بازار کار این صنعت شده اند، سبب ارتقای سطح امنیت بیمه خواهد شد.

آغاز یادگیری الفبای بیمه به واسطه نقش آفرینی آموزش و پرورش و لمس ارزش حضور بیمه در زندگی توام باسایر گام های موثر در رواج این فرهنگ، جامع را به لحاظ فرنگی و اقتصادی ارتقا خواهد داد.

اما این تنها یکی از عوامل موثر بر رواج فرهنگ  بیمه ای است.

عیان است که درک ضرورت بیمه به تنهایی باعث استقبال از خرید بیمه نمی شود.

برهمین اساس، ازسایرعوامل موثر بر عدم رشد ضریب نفوذ، نمی توان غافل بود، عواملی نظیر تورم و عدم ثبات اقتصادی که می توان  به عنوان عامل کلیدی عدم استقبال مردم از بیمه زندگی از آن ها یاد کرد که سهم قابل توجهی هم در رویگردانی جامعه از صنعت بیمه خواهند داشت.

وجود تورم  پایدار دراقتصاد ایران، منجر به کاهش ارزش سرمایه بیمه  می شود و قراردادهای بلند مدت بیمه زندگی را نا استوار می سازد.

در نتیجه افراد را از تقاضای بیمه زندگی منصرف کرده و به سوی سرمایه گذاری های احساسی وکوتاه مدت سوق می دهد.

درچنین شرایطی، مزایایی مانند معافیت های مالیاتی در بیمه های زندگی، امکان سرمایه گزاری بهینه به واسطه  مدیریت دارایی ترکیبی، پرکردن خلاء های  موجود در بیمه گرهای پایه درمانی و بازنشستگی که تنها به واسطه عدم محدودیت های اجرای امکان رقابت را برای شرکت های بیمه فراهم می آورد، از دید مردم مغفول می ماند و این روند هم دست صنعت بیمه را خالی می گذارد و هم شرایط توسعه را پیچیده تر می کند.

ازدیگر عواملی که مانع توسعه فروش بیمه می شود، عدم اطمینان مردم به شرکت های بیمه است. 

درواقع این رویکرد محصول خلاء آموزش است که تبعات این چنینی هم دارد.

سوال اکثریت افراد این است که آیا تضمینی وجود دارد  که پول و سرمایه مان به ما بازگردد؟ یا اینکه آیا شرکت های بیمه می توانند به تعهدات خود در آینده عمل کنند؟

پرواضح است که این عدم اطمینان ناشی از عدم اطلاع رسانی کافی است و نقش رسانه ها و نهادهایی مثل بیمه مرکزی در این میان بیش از بیش پر رنگ می شود. 

این اعتماد سازی  نیازمند همراهی و آگاهی سازی  توسط  مدیران اجرایی است تا اعتماد جامعه به شرکت های بیمه، همانند سایر صنایع جلب شود و شاهد شکوفا شدن درختی باشیم که ما حصل آن به کام هم مردم و هم مسئولان  خوش خواهد نشست و آثار آن در میان مدت قابل مشاهده خواهد بود.

مدیر بیمه های زندگی بیمه باران