برنامه صنعت بیمه برای توسعه بازار در صنعت نفت؛ ضعیف

 چابک آنلاین، بهاره تاجرباشی، حق بیمه تولیدی در رشته بیمه نفت و انرژی درسال گذشته به بیش از ۸۶ هزار میلیارد ریال رسیده است؛ عددی که نشان از رشد ۴۹.۰۳ درصدی نسبت به سال گذشته دارد. 

درنگاه نخست، این رشد چشمگیر می‌تواند نشانه‌ای از توجه بیشتر صنایع بزرگ نفتی به مدیریت ریسک باشد، اما واقعیت میدانی، چیز دیگری می‌گوید.

در نمایشگاه بین‌المللی نفت، گاز، پالایش و پتروشیمی امسال، که هفته گذشته برگزار شد، کمتر نشانی از حضور جدی شرکت‌های بیمه‌ای دیده شد.!

تعداد اندک و انگشت شمار شرکت های بیمه ای در غیاب برندهای مطرح بیمه‌ای و بی برنامگی شرکت های حاضر، پیام روشنی داشت از اینکه صنعت بیمه هنوز درک درستی از فرصت‌های نهفته در صنعت نفت ندارد یا شاید توانایی بهره‌برداری از آن را ندارد.

هرچند که تعداد بیمه‌نامه‌های صادره در این رشته به ۶٬۱۲۷ عدد رسیده که رشد خیره‌کننده ۲۳۴.۲۶ درصدی را نشان می‌دهد اما سهم آن از کل بازار، تنها ۰.۰۱ درصد است. 

در واقع، یک صنعت مادر، با زیرساخت‌هایی پیچیده و ریسک‌هایی سنگین، اما سهمی به‌مراتب کمتر از آنچه شایسته آن است از کیک بیمه‌ای کشور دارد.

نرخ خسارت در این رشته، با وجود آنکه رشد خسارت‌های پرداختی در سال گذشته بیش از ۲۰۲ درصد بوده، تنها ۱۱.۵ درصد است؛ عددی که از یک‌سو می‌تواندنشان‌دهنده کیفیت مدیریت ریسک در پروژه‌های نفتی باشد و از سوی دیگر، چندین ذهنیت رابه ذهن متبادر کند که بخش قابل توجهی از ریسک‌ها یا بیمه‌ نشده باقی مانده‌اند یاخسارات به درستی شناسایی نشده‌اند و شاید هم استاندارد کیفیت در این صنعت بالا است.

دراین میان، تنها ۶۷۷ مورد خسارت در این حوزه ثبت شده که رشد ۵۲ درصدی داشته اما همچنان سهم آن از کل موارد خسارت کشور، تنها ۰.۰۰۱ درصد است.

این آمار، خود گواهی دیگر بر آن است که بیمه هنوز جای پای محکمی در صنعت نفت باز نکرده است.

فرصت‌های از دست‌رفته در نمایشگاهی طلایی نمایشگاه نفت وگاز، فرصتی طلایی برای بازیگران صنعت بیمه بوده تا نه‌تنها خدمات و توانمندی‌های خود را به صنایع بزرگ عرضه کنند، بلکه تصویر تازه‌ای از ظرفیت‌هایاین رشته تخصصی را ارائه دهند.

اما آنچه در این نمایشگاه صنعت نفت دیدیم، بیشتر یک غیبت سؤال‌برانگیز بود.

درحالیکه مدیران پروژه‌های بزرگ نفتی در جست‌وجوی راهکارهای نوین برای مدیریت ریسک‌های مالی، حوادث صنعتی و توقف عملیات هستند، بیمه‌گران ایرانی همچنان درگیر محصولات مصرفی و خدمات خرد باقی مانده‌اند.

نه نوآوری دیده شد، نه ارائه راهکارهای مشترک با استارتاپ‌های حوزه انرژی،نه حتی حضور نمادین جدی از شرکت‌های بیمه‌ای معتبر.

آمارهای رشد در بیمه نفت و انرژی، بیش از آنکه حاصل برنامه‌ریزی‌های کلان باشد، می‌تواند نتیجه افزایش پروژه‌ها، فشارهای نظارتی یا الزامات قراردادی باشد اما رشد عددی، زمانی معنا می‌یابد که با حضور هوشمند، توسعه بازار و نفوذ در تصمیم‌سازی‌های صنایع بزرگ همراه باشد.

اگر شرکت‌های بیمه‌ای می‌خواهند سهم واقعی از بازارهای بزرگ و تخصصی داشته باشند، باید از حضور فیزیکی صرف عبور کنند و به طراحی محصولات اختصاصی، ارائه خدمات مشاوره‌ای پیش از صدور وحتی حضور مستقیم در محل پروژه‌ها بیاندیشندوگرنه، بیمه نفت و انرژی همچنان رشته‌ای باقی می‌ماند که در آمارها رشد می‌کند اما در میدان رقابت، همچنان غایب است.