دورکاری سیاستی جذاب و موثر برای شرکت های بیمه ای بین المللی
برکسی پوشیده نیست که صنعت بیمه، به صنعتی مسن تبدیل شده که حتی در مسیر جذب استعدادهای جدید برای جایگزینی با کارمندان بازنشسته نیست. برای باقی ماندن در رقابت با سایر صنایع، شرکتهای بیمه ای باید از گروه‌های متنوع‌تری از کارمندان بهره ببرند.
نتایجی که از بحران کووید-19 به دست آمده، نشان می دهد که وقوع رویدادهایی مانند دورکاری و استفاده از فن‌آوران بیمه یا همان اینشورتک‌ها، زمینه را برای شرکتهای بیمه برای بازنگری مجدد و رشد سبد استعدادها مهیا کرده است.
موسسه جهانی مک کینزی در این زمینه به موضوع لزوم پذیرش دورکاری توسط شرکتهای بیمه، حتی پس از شرایط کویید-19 پرداخته است.
تلاش صنعت بیمه برای استعدادهای دیجیتال، در راستای فرصت‌های دورکاری در بلندمدت است
در تجزیه و تحلیل موسسه جهانی مک کینزی درمورد پتانسیل دورکاری در بلندمدت، در تعدادی از صنایع، مشخص شد که کارکنان بسیار ماهر و با تحصیلات عالی، می‌توانند سه روز یا بیشتر در هفته را از راه دور به همان اندازه اداره، کار کنند.
یکی از صنایعی که بیشترین پتانسیل‌ها را برای این موضوع دارد، صنعت بیمه است.
بر اساس این تحقیق که بیش از 2000 فعالیت در بیش از 800 شغل مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفته، سه چهارم زمان صرف شده برای فعالیت در صنایع مالی و بیمه را می‌توان از راه دورو بدون کاهش بهره‌وری انجام داد.
این فعالیت‌ها شامل تجزیه و تحلیل اطلاعات، فرآیند پردازش دعاوی خسارات و فرآیند صدور است.
بخشی از دلیل آمادگی صنعت بیمه برای موفقیت در امر دورکاری، این است که بخش بزرگی از صنعت در اقتصادهای پیشرفته فعالیت می‌کند.
درمیان کشورهایی که در این ارزیابی قرار گرفتند، آلمان، انگلستان و ایالات متحده از نظر سهم زمان بالقوه صرف شده در دورکاری بدون از دست دادن بهره‌وری در صدر جدول قرار گرفتند واز لحاظ نظری، قادر به دورکاری بدون از دست دادن بهره‌وری در یک سوم مواقع بودند.
این یافته‌ها، به طرز ویژه‌ای جالب‌توجه هستند، زیرا نشان می‌دهند که صنعت بیمه دستخوش یک تحول دیجیتالی اساسی شده و بخش بزرگی از این تحول بر بازسازی فرآیندها و نحوه پردازش فرآیند استعدادیابی متمرکز است.
از آنجایی که مدیران ارشد صنعت بیمه به دنبال افزایش تعداد کارمندان دیجیتال خود هستند، یک پیشنهاد این است که استعدادهای برتر را که از راه دور قادر به کار کردن هستند، بدون توجه به مکان زندگی و جغرافیا، استخدام کنند.
قبل ازهمه‌گیری، برخی از بیمه‌گران از انجام این کار بیزار بودند، اما بحران کرونا نشان داد که بیمه‌گران می‌توانند با موفقیت، تیم‌های مجازی چابک را تشکیل دهند.
از راه دور، مشاوره بیمه‌ای ارائه دهند و فروش بیمه‌نامه و مدیریت خسارت‌های معمولی را از راه دور به انجام رسانند.
حتی دیده شده که تیم‌های مدیریتی پس از شیوع همه‌گیری، به صورت مجازی گرد هم آمده‌اند و با هم تعامل داشته‌اند.
بسیاری از بیمه‌گران در حال بررسی این موضوع هستند که چگونه دورکاری می‌تواند به آنها کمک کند تا در ترکیب شغلی افراد، به ویژه در نقش‌های شغلی فنی، متنوع‌تر شوند، موضوعی که از دیرباز شرکت‌ها در پیشرفت آن، دچار مشکل بودند.
این واقعیت که شرکتهای بیمه ای و مالی آماده تبدیل شدن به راهبران فضاهای دورکاری هستند، فشار بیشتری را بر بیمه‌گران وارد می‌کند تا در توسعه توانمندی‌های دیجیتال پیشرفت اساسی ایجاد کنند.
بخشی عمده‌ای از علت آمادگی صنعت بیمه برای موفقیت در زمینه دورکاری این است که بخش بزرگی از صنعت در اقتصادهای پیشرفته فعالیت می‌کند.
تحقیقات موسسه مک‌کنزی نشان می‌دهد که نیاز به مهارت‌های فن‌آوری در بخش بیمه از هم‌اکنون تا سال 2030 به میزان 55 درصد افزایش می‌یابد.
هرچند که نیاز به مهارت‌های فیزیکی و دستی 14 درصد کاهش خواهد یافت.
پیش‌بینی می‌شود که نیمی ازوظایفی که با خسارت‌ها در ارتباط هستند، می‌توانند خودکار شوند.
انتظار می‌رود این روند، با توجه به شتاب پیشرفت دیجیتال ناشی از همه‌گیری، ادامه یابد.
البته فشاری که برای ایجاد فضاهای دورکاری وجود دارد، بدون مشکل و عارضه نیست.
به عنوان مثال، باوجود اینکه خسارت‌های معمول بیمه‌های خودرو را می‌توان توسط ارزیابان خسارتی که درخانه خود نشسته‌‌اند یا حتی توسط ربات‌های هوشمند، رسیدگی کرد اما این نوع ارزیابی‌ها در خصوص خسارت‌های پیچیده‌ای که نیاز به تجزیه و تحلیل فردی و قضاوت‌های دقیق دارد، به احتمال زیاد، باید همچنان در محل حادثه انجام پذیرد.
علاوه براین، نیروی کار کاملاً از راه دور و حتی یک مدل ترکیبی - چالش‌هایی را در ایجاد یک فرهنگ قوی در سازمان به همراه خواهد داشت.
برای بیمه‌گران جهانی، این ترکیب کار در دفتر کار و از راه دور می‌تواند با تجارب کسب شده بین کشورها یا مکان‌های متفاوت پیچیده‌تر شود.
اما، با توجه به این نکته که بخش عمده‌ای از مشاغل بیمه‌ای را می‌توان بوسیله یک اتصال اینترنتی مطلوب با موفقیت به انجام رساند، بیمه‌گران می‌توانند گزینه‌های کاملاً مبتنی بر دورکاری یا مدل‌های ترکیبی را در مسیرهای سودمندی، مورد کاوش قرار دهند.
اگرچه بازگشت به یک دفتر ممکن است از نظر احساسی بسیار مشکل باشد، اما با گذشت زمان انتظار می‌رود که جهان به سمت تغییر به یک مدل ترکیبی حرکت کند.
به این صورت که برخی از روزها، کار در دفتر و برخی از روزها دورکاری انجام شود.
برخی از راهبران ارشد بیمه هنوز ترجیح می‌دهند که هر روز در دفتر حضور داشته باشند، اما این راهبران باید الگوی رفتاری را که زیر مجموعه آنها دنبال می کنند را هم مدنظر گیرند.
یک گزینه ترکیبی، به شرکت‌ها اجازه می‌دهد تا درمورد فضای فیزیکی خود بازنگری کنند.
درحالی‌که مدیران بیمه به جمع‌آوری استعدادهای دیجیتالی برای شرکتهای خود مشغول هستند، تحلیل‌های فوق نشان می‌دهد که اثربخشی طرح‌های طولانی‌مدت دورکاری باید به گونه‌ای در برنامه‌های نیروی کار گنجانده شود که به مدیران کمک کند تا ارزش‌های پیشنهادی استخدامی خلاقانه‌ای را تدوین و ارائه کنند.
