سرانه خسارت پرداختی به ازای هر پرونده خسارت در صنعت بیمه ۳۹.۴ درصد رشد کرد

چابک آنلاین، بهاره تاجرباشی، یکی از مهم‌ترین این شاخص‌ها «ارزش بیمه‌نامه» است؛ مفهومی که نشان می‌دهد به طور متوسط هر بیمه‌نامه چه میزان حق‌بیمه تولید کرده است.

این شاخص از تقسیم حق ‌بیمه تولیدی به تعداد بیمه‌نامه‌های صادره به دست می‌آید و در واقع بازتابی از کیفیت و حجم مالی قراردادهای بیمه‌ای است.

براساس آمار رسمی، ارزش بیمه‌نامه در بازار بیمه طی چهارماه ابتدایی امسال به طور متوسط ۸۷.۳ میلیون ریال بوده است.

این رقم نسبت به مدت مشابه سال گذشته رشد چشمگیر ۴۸ درصدی را نشان می‌دهد.

رشد قابل توجه ارزش بیمه‌نامه‌ها از یک سو می‌تواند نشانه‌ای از افزایش تورم و بالا رفتن ارزش اسمی قراردادها باشد و از سوی دیگر،حاکی از فروش پرتفوی سنگین‌تر و پرریسک‌تر در برخی رشته‌ها است.

به‌ویژه رشته‌هایی مانند نفت و انرژی با حدود ۶.۷ میلیارد ریال، هواپیما با ۲۱.۳ میلیارد ریال، اعتبار با ۴.۴ میلیارد ریال، کشتی با ۲.۵ میلیارد ریال و درمان با ۱.۳ میلیارد ریال، در بالاترین سطوح قرار دارند. 

بدیهی است که چنین رشته‌هایی به دلیل ماهیت ذاتی، سرمایه‌گذاری اولیه بالاتری را نسبت به سایر رشته‌ها می‌طلبند و در نتیجه متوسط ارزش بیمه‌نامه درآن‌ها به‌مراتب بالاتر ازمیانگین صنعت است.

شاخص دیگری که می‌تواند تصویر دقیق‌تری ازعملکرد بازار ارائه دهد، «سرانه خسارت پرداختی» است؛ یعنی میزان خسارت پرداخت‌شده به ازای هر پرونده خسارت. 

این شاخص در چهارماه نخست سال جاری معادل ۳۲.۴ میلیون ریال بوده و نسبت به دوره مشابه سال قبل رشد ۳۹.۴ درصدی داشته است. 

افزایش این شاخص را می‌توان نتیجه ترکیبی ازچند عامل دانست: تورم عمومی در هزینه‌های تعمیر وجایگزینی دارایی‌ها، افزایش میانگین مبالغ پرونده‌های خسارت در رشته‌های خاص و همچنین رشد نرخ نفوذ بیمه درحوزه‌های پرریسک.

نگاهی دقیق‌تر به ارقام رشته‌ای نشان می‌دهد که خسارت‌های پرداختی در رشته‌های بزرگ و سرمایه‌بر، همچنان بسیار بالاتر از میانگین بازار است.

برای مثال، سرانه خسارت پرداختی در رشته بیمه هواپیما حدود ۳۳.۱ میلیارد ریال، در نفت و انرژی ۳.۴ میلیارد ریال، در کشتی ۳.۳ میلیارد ریال، درآتش‌سوزی ۳ میلیارد ریال و در باربری ۲.۹ میلیارد ریال بوده است. 

این ارقام بیانگر آن است که هر پرونده خسارت در این رشته‌ها می‌تواند معادل با صدها یا حتی هزاران بیمه‌نامه خرد در سایر رشته‌ها هزینه‌ساز باشد.

تحلیل این دو شاخص در کنار یکدیگر تصویری دوگانه از بازار بیمه به دست می‌دهد.

از یک سو، رشد ارزش بیمه‌نامه می‌تواند نشانه‌ای مثبت از افزایش حجم قراردادها وگسترش فعالیت‌های اقتصادی باشد.

از سوی دیگر، رشد بالای سرانه خسارت پرداختی نشان می‌دهد که صنعت بیمه به طور جدی در معرض فشار هزینه‌های خسارت قرار دارد.

این وضعیت اگرچه به‌ظاهر تعادل نسبی میان درآمد و پرداخت‌ها را نشان می‌دهد، اما در باطن یک هشدار است  برای مدیریت ریسک و ضرورت ارتقای محاسبات اکچوئری در شرکت‌های بیمه ای.

بنابراین می‌توان گفت که صنعت بیمه در ایران در چهارماهه نخست سال جاری با رشد اعداد و ارقام قابل توجهی روبه‌رو بوده است؛ رشدی که بیش از آنکه ناشی از توسعه پایدار باشد، ریشه در افزایش تورم و سنگین‌تر شدن بار خسارت‌ها دارد.

تداوم این روند می‌تواند حاشیه سود شرکت‌های بیمه را کاهش دهد و آن‌ها را ناگزیر به اصلاح استراتژی‌های فروش، بازبینی در ترکیب پرتفوی و دقت بیشتر در تعیین نرخ‌ها کند.