تامین اجتماعی و دارایی‌های آن حق الناس است/ نگران سرنوشت سازمان تامین اجتماعی هستیم
۹۱درصد پول تامین اجتماعی را کارگران و کارفرمایان با پرداخت حق بیمه‌ها می‌دهند اما این دو هیچ دخالتی در مدیریت آن ندارند. در گذشته این سازمان سه‌جانبه‌گرایانه اداره می‌شد اما سال‌هاست که دولت تمام ارکان آن را گرفته و نه کارفرمایان و نه کارگران را در مدیریت آن مشارکت می‌دهند. ما نگران سرنوشت این سازمان هستیم.
به گزارش چابک‌آنلاین به نقل از ایلنا، نشست مشترک تشکل‌های کارگری و کارفرمایی، با حضور محمد عطاردیان (رئیس هیات مدیره کانون عالی انجمن‌های صنفی کارفرمایان ایران)، حسن صادقی (رئیس اتحادیه پیشکسوتان جامعه کارگری)، حمیدرضا سیفی (دبیرکل کانون عالی انجمن‌های صنفی کارفرمایی کشور)، فرزاد یوسفی (مدیرکل سازمان‌های کارگری و کارفرمایی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی) و علی خدایی (نماینده کارگران در شورای عالی کار و نایب‌رئیس کانون عالی شوراهای اسلامی کار کشور) برگزار شد.
نگران سرنوشت سازمان تامین اجتماعی هستیم
عطاردیان در ابتدای نشست در اشاره به مشکلات سازمان تامین اجتماعی گفت: ۹۱ درصد پول تامین اجتماعی را کارگران و کارفرمایان با پرداخت حق بیمه‌ها می‌دهند اما این دو هیچ دخالتی در مدیریت آن ندارند. در گذشته این سازمان سه‌جانبه‌گرایانه اداره می‌شد اما سال‌هاست که دولت تمام ارکان آن را گرفته و نه کارفرمایان و نه کارگران را در مدیریت آن مشارکت می‌دهند. ما نگران سرنوشت این سازمان هستیم.
وی یادآور شد: سال‌ها قبل در همین نشست صورتجلسه‌ای بین ما و کارگران امضا شد که شورای عالی تامین اجتماعی مجدداً احیا شود؛ شورایی که به صورت سه‌جانبه‌گرایانه برای بودجه سازمان تصمیم می‌گرفت اما با تشکیل وزارت رفاه و تامین اجتماعی اداره سازمان به دست دولت افتاد و دولت آن را به طور دلخواه اداره کرد.
وی افزود: به رغم تمام پیگیری‌های ما و تلاش‌های آقای محجوب در مجلس، موفقیتی در راستای اصلاح ساختار تامین اجتماعی حاصل نشد. در حال حاضر مطالبه ما احیای شورای عالی تامین اجتماعی است. این سازمان و اموال و دارایی‌های آن جزو بیت‌المال نیست بلکه حق‌الناس است اما مرتباً در اموال آن مداخله صورت می‌گیرد.
وی تاکید کرد: اگر تشکل‌های کارگری و کارفرمایی دست به دست هم بدهند این مسئله حل خواهد شد. دولت تنها باید بر سازمان نظارت داشته باشد. دولتی که تنها ۹ درصد پول سازمان را می‌دهد.
تشکل‌های کارگری و کارفرمایی از مجلس بخواهند که ساختار تامین اجتماعی به دوران اولیه‌اش بازگردد
وی تصریح کرد: سه‌جانبه‌گرایی در تامین اجتماعی به خاطر نوع نگاه دولت موفق نبوده است. ماده ۱۷ قانون تامین اجتماعی باید اصلاح شده و لایحه نظام جامع مطرح شود. تشکلات کارگری و کارفرمایی مشترکاً باید از مجلس بخواهند که ساختار سازمان به دوران اولیه‌اش بازگردد. من بر این باورم که موفقیت در این موضوع نقطه پرشی برای ما در روابط ما با کارفرمایان خواهد بود.
چرا کارفرمایان از طرح خیریه نذر اشتغال برای حذف حداقل دستمزد در روستاها حمایت می‌کنند
علی خدایی دیگر نماینده کارگران حاضر در این نشست ابراز امیدواری کرد که برپایی این نشست در روز کارگر موجب این بشود که مطالبات کارگران و راه‌های وصول به آنها عملی شود.
وی سپس افزود: دلیل حضور من در اینجا پیامی روشن دارد. موارد متعددی وجود دارد که کارفرمایان و کارگران با هم پیگیر آنها بوده‌اند. اصلاح ساختار تامین اجتماعی طی چند سال اخیر بارها در اتاق فکرهای مشترک ما درباره آن تصمیم گرفته شده، اما بی‌نتیجه بوده‌اند. موضوع دیگری که بارها درباره آن صحبت شده اما خروجی نداشته است مسئله اصلاح قانون کار بوده است. همچنین مسئله اصلاح شوراها در زمانی نوشته شد که این شوراها از قدرت بسیار بیشتری نسبت به آن برخوردار بودند اما تاکنون نتیجه‌ای دربرنداشته است. پس پرسش این است که چرا این نشست‌ها خروجی نداشته است؟ چرا مسائل بین ما و کارفرمایان هنوز حل نشده است؟
وی تاکید کرد: اگر نتوانیم مسائل بین خودمان (کارگر و کارفرما) را حل کنیم نخواهیم توانست مجلس و دولت را به عقب ببریم. نباید بر روی اختلافاتمان –که در بسیاری موارد ناشی از تضاد منافع است که لزوما بد نیست- سرپوش بگذاریم. جاهایی است که اختلافات ۱۰۰ درصد وجود دارد اما به نظر من؛ باید درباره آنها گفتگو کنیم تا به همدلی پیرامون آنها برسیم چراکه در حال حاضر کوه مشکلات در حال نابودی همه ما است.
خدایی اشاره کرد: وقتی به حل مشکلات با یکدیگر نمی‌پردازیم و جدا از هم تصمیم‌گیری و فعالیت می‌کنیم ناچار می‌شویم برای غلبه بر اختلاف نظرهایمان با یکدیگر به روابط‌مان با دولت و مجلس به صورت جداگانه متوسل شویم. مثال مرتبط با همین موضوع در رابطه با جلسات تعیین دستمزد است. چرا مذاکرات مزدی ما وقتی که به صورت جداگانه به اتاق وزیر می‌رویم به نتیجه می‌رسد؟
وی ادامه داد: با توجه به مسائلی که مطرح کردم معتقدم که موضوع بحث بین ما باید عوض شود. قبل از اینکه قدرتمند شویم چیزی را مطالبه نکنیم. ما قدرت اینکه دولت را مجبور کنیم ساختار تامین اجتماعی را اصلاح کند نداریم. قدرت کارگران و کارفرمایان ما در یکجا متمرکز نیست. دسته دسته شده‌ایم. بین همه ما چه درون کارگران و چه درون کارفرمایان رقابت‌های منفی وجود دارد و همه ما برای برنده شدن به دولت و مجلس امتیاز می‌دهیم.
نماینده کارگران در شورای عالی کار اظهار داشت: وضعیت تولید، تجارت و کارگر بسیار بد است اما من فکر می‌کنم که امروز درباره مسائل مبنایی‌تری از جمله امنیت شغلی بیشتر باید صحبت کنیم. به خاطر این معضل من نمی‌توانم به مسائل درونی سازمان تامین اجتماعی که کارفرمایان مطرح می‌کنند، با آرامش و فراغت و آسودگی خاطر فکر کنم. نظر کارفرمایان در مورد مسئله امنیت شغلی باید مشخص شود. چرا باید تمام کارگران به خاطر اینکه مثلا ۲۰-۳۰ سال قبل مثلا یک تعدادی کارگر کارهای خلاف و اشتباهی کردند تاوان بدهند و بی‌بهره از امنیت شغلی بشوند؟ کارفرمایان حاضر در این نشست که صاحب دغدغه اجتماعی هستند جدا از آن پیمانکار شهرداری –که او هم کارفرما است- هستند که کارگر را به بدترین شکل استثمار می‌کند. دلیل اینکه او می‌تواند این کار را انجام بدهد نبودِ امنیت شغلی است. پس قرار نیست ما رفتار خودمان را ملاک قرار دهیم و دیگران را هم قضاوت کنیم.
وی افزود: زمانی ماده ۱۹۱ قانون کار در شورای عای کار مصوب شد تا کارگاه‌های زیر پنج نفر از برخی شمول قانون کار حذف شوند. گرچه این برخی شامل بیمه و حداقل دستمزد نبود اما در واقع، بهانه را به دست دولتی‌ها دادیم که در وزارتخانه‌های عظیم و ثروتمندی همچون نفت و نیرو اجازه دهند که پیمانکارانی با استفاده از قدرت و رانت، کارگران را استثمار کنند. اکنون این پیمانکارانی که قانون را رعایت نمی‌کنند در اکثریت هستند.
