ضرورت توسعه کسب و کارهای سلامت دیجیتال
پیشرفت روز افزون فناوری های نوین در جنبه های مختلف زندگی و فضای کسب و کارامروز، ایده ها و سرمایه های فعالان این بخش ها را به سمت هر چه کاربردی تر کردن زیر ساخت های مبتنی بر فناوری های نوظهور متمایل کرده است.

حوزه فناوری های سلامت محور یا همان هلث تک نیز با پیدا کردن نقش خود در فضای نوین کسب و کارامروز، به توسعه نیازهای زیرساختی خود و تحلیل نیازهای ذی نفعان روی آورده است.
این حوزه سعی دارد سهم خود را از این اقیانوس آبی جدید به دست بیاورد.
توسعه کسب و کارها در بخش سلامت دیجیتال، با سطحی که امروزه تعاملات اجتماعی و اقتصادی مبتنی بر فناوری دارند، این حوزه را از یک دغدغه به یک نیاز فوری و ضرورت تبدیل کرده است.
بنابراین، ما اکنون با شرایطی روبه رو هستیم که از سمت جامعه ،توسعه خدمات حوزه هلث تک به عنوان یک نیاز حیاتی مطالبه می شود و سطح این مطالبه گری هم بالا و قابل توجه است.
در مقابل نیز با توجه به گستردگی مخاطبان و تنوع خدمات که دراین بخش وجود دارد شاهد چالش های متعددی در تنظیم گری این حوزه هستیم.
وجودچنین شرایطی، لزوم حل پیش نیازهای اجتماعی وحاکمیتی در بستر فناوری های بخش سلامت را ضروری می کند، چرا که از یک سو توجه و رعایت قیود محرمانگی اطلاعات وداده های شخصی افراد دراین عرصه حائز اهمیت است و از سوی دیگر، نقش دولت درحفظ امنیت روانی جامعه و تمرکز بسیاری از فعالیت ها ومجوزها در دست بخش ها و نهادهای حاکمیتی نیز محور و مبنای توسعه این بخش به شمار می رود.
یک نگاه دقیق و همه جانبه اما به این بخش و بررسی بازیگران و فعالان آن در بستر تحلیل ذی نفعان، به خوبی نشان می دهد که حاکمیت در این عرصه مهم نقش کلیدی و لازم خود را کمترایفا کرده و هنوزگام های اساسی و بنیادین مورد انتظار را برنداشته است.
نتیجه این روند، معطل نگه داشتن همگان برای ظهور فناوری های توسعه گر و تسهیل کننده امور بخش سلامت است.
به عبارتی دیگر، دستگاه های متولی در ارائه خدمات سلامت به بازیگران بازار تبدیل شده اند و به دنبال رقابت با بخش خصوصی بخش هستند.
این در حالی است که با وجود گذشت سال ها ، ارائه خدمات بر بستر فناوری اطلاعات، هنوز در روزهای پر تقاضا ، گاهی سرورهای ارائه خدمات دچار اختلال می شوند.
پس چگونه می توان انتظار بهبود وضعیت در این عرصه را از سوی دولت داشت؟
بنابراین، تا زمانی که اطلاعات بخش سلامت بر بستر سکوها قابل دسترسی نباشد و دستگاه مجری و متولی خود را رقیب بخش خصوصی بداند، تلاش های فعالان و بازیگران این حوزه به جایی نمی رسد و اهداف در نظر گرفته شده، محقق نمی شوند.
نتیجه آن که مهم ترین نیاز بخش فناوری سلامت ،تدوین آیین نامه و الزام به اجرای رویه های جدید همراه با هدف گذاری مشخص و کمی برای شفاف سازی نقش هر یک از بازیگران سلامت توسط دولت و مجلس بوده به گونه ای که تکافوی حدود قانونی و اجتماعی مود نیاز در آن دیده شود.
این مسئله از جمله نیاز های حیاتی امروز کشور است چراکه در عین امکان دسترسی یکپارچه به اطلاعات و ایجاد بستر های تصمیم سازی برای مدیران سطح کلان، قیمت تمام شده و زمان دسترسی به خدمات را برای کاربران قابل تحمل خواهد کرد.
هم افزایی به وجود آمده با مسیر جدید نیز برای توسعه هرچه سریعتر و اعتماد پذیری بهتر و بیشتر از جانب همه ذینفعان راهگشا خواهد بود.
محمد دیبایی (کارشناس حوزه بیمه)