سهمیه المپیک گرفتیم با قایقی که برای ده سال پیش است

چابک آنلاین، مهدیه دریابیگی، آقا میرزایی توانسته در رشته  کایاک یک نفره ۱۰۰۰ متر ( قایقرانی) سهمیه المپیک پاریس را  بگیرد و پیش از این هم سهمیه المپیک توکیو را گرفته بود، اما به دلیل بی مهری هایی که با آنها مواجه شده دلش می خواهد از آنها صحبت کند.

سهمیه المپیک را برای دومین بار توانستید بگیرید، اما چه چیزی باعث دلخوری شما شد؟

چه قبل از مسابقات و چه بعد از مسابقات این بی توجهی شد و ما وقتی بعد از مسابقات در فرودگاه حاضر شدیم اصلا به استقبال ما نیامدند.

حالا این را به خاطر بعد مسافت در نظر بگیریم و توقع نداشته باشیم که در فرودگاه حاضر شوند ،حداقل وقتی وارد استان شدم یک استقبالی می کردند.

نکته اینجا است وقتی برگشتیم چند روز بعد مدیر کل تربیت بدنی استان ما را دعوت کرد و در آخر پاداشی که دادند پنجاه میلیون بود و به مربی  من فقط ده میلیون پاداش دادند، من از این کار شوکه شدم.

از وعده مسکن چه خبر؟

دور قبل به من وعده مسکن مهر دادند و من در نشستی که داشتم همین مسأله را هم عنوان کردم، دوباره وعده دادند و در نهایت گفتند برای ایشان حقوق در نظر بگیرید که من پیش بینی  می کنم که حقوقشان پنج میلیون تومان  است.

من شش ماه بعد از بازی های آسیایی اردو داشتم در حالی که کشورهای چین ،قزافستان و امثال اینها اردوهای هشتاد روزه در جای جای دنیا دارند ، اما من با شش ماه تمرین کردن در شهر خودم یعنی انزلی زیر نظر مربی خودم به مسابقات اعزام شدم و سهمیه گرفتم.

مشکلات اقتصادی در همه جای کشور هست.

فدراسیون ما قادر نبود که بخواهد من را به اردوی بیرون مرزی بفرستد اما من در استان خودم تمرین کردم و برای دومین بار توانستم برای کشورم سهمیه المپیک بیاورم.

شب اعزام من به مسابقات وقتی رییس فدراسیون با مدیر کل تربیت بدنی استان ما تماس گرفتند و گفتند:« نمی خواهید اقدامی برای بچه های استان خود انجام دهید  در پاسخ به آقای سهرابیان گفتند:« چرا ما قرار است  مبلغی به حسابشان بریزیم» و در نهایت  فقط پنج میلیون به حساب من واریز کردند.

یعنی توجه کافی به ورزش قایقرانی ندارند؟

فکر می کنم توجه نداشته باشند ایشان هر وقت با ما در جلسه هستند فقط از فوتبال صحبت می کنند.

من  فکر می کنم برخی از مسئولان استانی نسبت به موفقیت های ما بی تفاوت هستند و نمی دانم از کجا نشأت گرفته که سهمیه المپیک این قدر بی ارزش شده است.

چرا بازیکنان رشته های ورزشی دیگر به قراردادها و یا پاداش های فوتبال گلایه دارند.؟

فوتبالیست ها قراردادهای میلیاردی دارند در حالی که خیلی از آنها نیمکت نشین هستند اما من که بعد از شش، هفت دوره لیگ قایقرانی بالاترین رقم قرارداد را در بین قایقران ها می گیرم  قراردادم هشتاد میلیونی است.

این در حالی است که رشته قایقرانی اردوهای طولانی مدت دارد و ما دور از خانواده هایمان هستیم و تنها من امسال در شهر خودم تمرین کردم در حالی که سالهای قبل که اردو در تهران بود چهار ماه خانواده خودم را نمی دیدم.

رشته ما از نظر تمرینی خیلی سخت تر از فوتبال است، اما  توجهی که به فوتبال می شود به ما نمی شود.

المپیک بالاترین سطح یک ورزش است و این همه ورزشکاران دیگر زحمت می کشند، اما به آنها توجه نمی شود. من قبول دارم که تبلیغات در رشته ورزشی فوتبال زیاد است ولی در تمام دنیا اگر به سایر ورزشها  به اندازه فوتبال توجه نکنند حداقل به ورزش های دیگر هم توجه می شود در حالی در کشور، رشته های دیگر دیده نمی شوند.

چه کمبودهایی در رشته های شما وجود دارد؟

کمبود زیاد است. هرچند که فدراسیون در تلاش است تا مشکلات را کم کنند.

قایق هایی که مااستفاده می کنیم برای ۲۰۱۳ است.

از این لحاظ ما مشکلات داریم امیدوارم وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک امسال که قایقرانی رکورد شکنی کرد و چهار سهمیه المپیک گرفت و رتبه دوم فدراسیون را دارد ( بعد فدراسیون کشتی) نگاه ویژه تر داشته باشد تا حداقل در المپیک رنکینگ بهتری بگیریم.

 به هر حال در قایقرانی مدال آوری در المپیک و جهان سخت است.

چرا مدال آوری در این سطح سخت است؟

چون امکاناتی که اروپایی ها دارند قابل قیاس با ما نیست.

اولا  اینکه رشته قایقرانی برای اروپا است و امکانات و تجهیزاتشان فوق العاده است.

آنها دکتر فیزیولوژی ،روانشناسی و تغذیه دارند، ضمن اینکه اردوهای منظم و قایق های به روزی دارند .

با این همه و کمبود امکانات ما داریم می جنگیم که دل هم وطنانمان را شاد کنیم اما متاسفانه به ما بی مهری  می شود.

شما غیراز قایقرانی شغل دیگری دارید؟

من استخدام اداره ورزش شهر خودم هستم و هفت میلیون حقوق می گیرم  ولی کفاف زندگی را نمی دهدو فدراسیون هم در حد توانش حقوق هفت میلیونی می دهد. ما با ماهی سیزده میلیون نمی توانیم زندگی کنیم.

شما از دستمزد قایقران های کشورهای همسایه خبری دارید؟

بله من از کشور عراق برایتان مثال می زنم که  هیچ مدالی در آسیا ندارند اما ماهانه هزار دلار حقوق می گیرند در حالی که ما صد دلار حقوق می گیریم.

بازیکنان عراقی به ما  می گفتند اگر سهمیه در المپیک بگیریم  سانتافه ۲۰۲۴ به ما می دهند.» درصورتی که من از استان خودم هشتصد دلار پاداش گرفتم.