فوتبال زیرسایه دلارهای نفتی

چابک آنلاین، ایمان گودرزی، اما سوال اینجاست آیا محدودیتی برای خرج کردن پول در این کسب و کار  وجود دارد یا خیر؟ 

البته که پاسخ منفی است؛‌ هیچ محدودیت مالی در فوتبال وجود ندارد و نخواهد داشت! 

دلارهای نفتی اولین بار به صورت تبلیغات پا به عرصه  فوتبال اروپا گذاشتند. 

در سال 2004، هواپیمایی امارات، غول حمل و نقل هوایی در امارات متحده عربی، نام خود را بر روی پیراهن آرسنال حک کرد. 

بعد از آن نام ورزشگاه توپچی ها به امارات تغییر نام پیدا کرد و کم کم این نام روی پیراهن های رئال مادرید، میلان، بنفیکا، المپیک لیون و المپیکوس نقش بست.

گام بعدی سرازیر شدن  دلارهای نفتی در فوتبال اروپا، خرید باشگاه  منچسترسیتی بود، تیمی بحران زده که آخرین رئیس آن قبل از اماراتی ها نخست وزیر سابق تایلند بود. 

در سال 2008 توسط شیخ منصور (عضو خانواده سلطنتی و معاون رئیس جمهور کشور، با ثروت تخمینی 20000 میلیون یورو) خریداری شد. 

آنچه از آن زمان تا کنون در سیتی مشاهده شده گواه همه چیز است. هزینه های سیتی گواردیولا واقعا فرا تر از ساختن تیمی برای قهرمانی در اروپاست!

اندکی پس از خرید سیتی توسط اماراتی ها، در سال 2011، پاری سن ژرمن توسط سرمایه گذاری قطر اسپورت، خریداری شد.

 کشور قطر شاید وسعت چندانی نداشته باشد اما روی نفت و گاز شناور است.

  امیر قطر هم کشورش و هم باشگاه فرانسوی را اداره می کند.

 او یکی از ثروتمندترین مردان جهان است.

کسانی هستند که فکر می کنند، تا کنون، سرمایه گذاری در PSG موفقیت آمیز نبوده است.

 این موضوع قابل بحث است: باید به خاطر داشت که قطر پس از دیداری که در سال 2010 بین رئیس جمهور امانوئل مکرون، آل ثانی و رئیس وقت یوفا، میشل پلاتینی برگزار شد، میزبانی آخرین جام جهانی را به نام خود زد.

 قطر قول داد در ازای حمایت یوفا، پاری سن ژرمن و تعداد زیادی از سخت افزارهای فرانسوی را بخرد.

 قطر جام جهانی خود را پشت سر گذاشت.

 در نهایت چه اهمیتی دارد. 

هیچ مشکلی نیست و جام جهانی در نهایت آرامش برگزار شد!

آخرین غول  دارنده دلارهای نفتی که  هنوز وارد صحنه فوتبال  نشده بود: عربستان سعودی بود و حالا آنها  وارد بازی شده‌اند.

پول پول است. 

بنابراین منطقی است که این همه فوتبالیست معتبر خود را به آغوش بن سلمان بیندازند. 

کریستیانو رونالدو 4.5 میلیون در هفته درآمد دارد. 

جردن هندرسون یکی از کاپیتان های تیم انگلیس هفته ای 900 هزار دلار. کیلیان امباپه روزانه دو میلیون دلار پیشنهاد داشت. 

چه کسی این حقوق شگفت انگیز را ارائه می دهد؟ 

در حرف، چهار تیم "بزرگ" در لیگ عربستان: الاتحاد (بنزما، کانته، فابینیو). الهلال (نیمار، کولیبالی)؛ الاهلی (محرز، کسیه، مندی، فیرمینو)؛ و النصر (مانه، فوفانا). 

در عمل، این صندوق سرمایه گذاری عمومی) است که  پرداخت می کند. PIF مالک این چهار تیم است. PIF همچنین از سال 2021 مالک نیوکاسل انگلیس است.

لیگ عربستان همانند لیگ چین، آن سراب کوتاه چند سال پیش نیست. 

از نظر دولت پکن هزینه کردن برای فوتبال به صرفه  نبود و همین موضوع باعث شد خیلی زود این لیگ از رده خارج شود. 

از سوی دیگر، موضوع بن سلمان یک پروژه جدی با هدف بهبود وجهه بین المللی کشورش است. 

طبق نظر ولیعهد نیازی نیست تیم های آنها فیر پلی مالی را رعایت کنند و می توانند حداکثر 8 بازیکن خارجی در تیمشان داشته باشند.

 با توجه به اسامی موجود در ترکیب، می توان حدس زد که به تماشای فوتبال عربستان عادت خواهیم کرد.

شاید دور از انتظار نباشد تا چند سال آینده یوفا و لیگ قهرمانان اروپا به درخواست سعودی ها جواب مثبت دهند و اجازه ورود تیم های عربستانی را به این رقابت ها آزاد کنند و حتی اعطای میزبانی جام جهانی در سال های آینده به عربستان سعودی دور از انتظار نباشد. 

نمی دانیم پروژه عربستانی ها چندین سال دوام خواهد آورد. 

اما چیزی که واضح است هر زمان پول بسیار زیاد از در باشگاه وارد می‌شود در مورد بازی جوانمردانه اندکی  باید تردید داشت.