ضرورت تدوین طرح بیمه زلزله بر اساس نقشه خطرپذیری کشور
بر اساس آخرین گزارش موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران، کشور در هفته دوم مهرماه (۵ تا ۱۱ مهرماه) امسال ۱۴۲ بار لرزید.
به گزارش چابک آنلاین، ایران به دلیل قرار گرفتن روی کمربند آلپ - هیمالیا جزء کشورهای زلزله‌خیز جهان محسوب می‌شود.
عامل اصلی زلزله‌ها در کشور فشاری است که از سوی صفحه عربستان به فلات ایران وارد می‌شود و بخش بزرگی از کشور از حیث لرزه‌خیزی جزء مناطق پرخطر جهان به حساب می‌آید.
در هفته گذشته، تعداد ۱۲۲ زمین‌لرزه با بزرگی کمتر از سه ریشتر، ۱۵ زمین‌لرزه در محدوده بزرگی ۳ تا ۴ در مقیاس امواج درونی زمین، ۴ زمین‌لرزه با بزرگی ۴ تا ۵ در مقیاس امواج درونی زمین رخ داده است و یک زمین‌لرزه در محدوده ۵ تا ۶ ثبت شده است.
در دومین هفته مهرماه، زواره در استان اصفهان با ۲۳ زمین‌لرزه ثبت شده، لرزه‌خیزترین منطقه کشور بوده است. زمین‌لرزه شاخص هفته در زواره استان اصفهان ساعت ۱۲:۰۵ دقیقه روز ۱۱ مهرماه ۱۴۰۴ و با بزرگی ۵.۳ در مقیاس امواج درونی زمین به ثبت رسیده است.
بررسی وضعیت زمین‌لرزه‌های رخ داده در نخستین هفته‌های مهرماه ۱۴۰۴ نشان می‌دهد استان اصفهان با ۲۷ زمین‌لرزه، کرمان با ۱۶ زمین لرزه و خراسان رضوی، سمنان و فارس هر کدام با ۱۰ زمین‌لرزه بالاترین آمار زلزله ثبت‌شده را به خود اختصاص داده‌اند.
طی این مدت، در استان‌های اردبیل، ایلام، قزوین،کرمانشاه، گیلان و زنجان هیچ زمین‌لرزه‌ای رخ نداده است.
طبق گزارش موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران، در هفته دوم مهرماه امسال، در پایتخت یک زمین‌لرزه به وقوع پیوسته و ۳ زمین‌لرزه نیز در مناطق مرزی کشور ثبت شده است.
۱۴۲ زمین‌لرزه در یک هفته نشان می‌دهد که خطر در ایران نه یک احتمال، بلکه یک واقعیت روزمره است.
با این حال، هنوز شرکت‌های بیمه‌ای طرحی مستقل و گسترده برای بیمه زلزله متناسب با نقشه زلزله‌خیزی کشور ارائه نمی‌کنند.
دلیل این موضوع را باید در نبود زیرساخت داده‌ای دقیق، ضعف در ارزیابی ریسک منطقه‌ای و نبود صرفه اقتصادی برای بیمه‌گران جست‌وجو کرد.
در بسیاری از مناطق پرخطر، میزان حق‌بیمه می تواند بالا باشد که ریسک بیمه گران را کنترل کند؛ در حالی که در مناطق کم‌خطر، استقبال پایین موجب می‌شود طرح توجیه مالی نداشته باشد.
به همین دلیل، ایجاد «صندوق بیمه همگانی حوادث ساختمان» به‌عنوان پشتوانه‌ای ملی ضروری بود تا ریسک زلزله میان دولت، بیمه‌گران و مردم تقسیم شود و شرکت‌های بیمه ای بتوانند با خیال آسوده‌تر به عنوان یک مکمل بیمه ای وارد این حوزه پرریسک اما حیاتی شوند.
