نوسانات تغییر مدیران عامل شرکت های بیمه ای در هفت ماه پر شتاب تر شد

چابک آنلاین، بهاره تاجرباشی، اولین تغییر در اوایل اردیبهشت ماه و با سکانداری مجتبی حیدری بر شرکت بیمه آسیا استارت خورد.

تغییر بعدی اما در خردادماه و به شرکت بیمه معلم رسید؛رضا مصطفوی جایگزین مفید امینی شد، اما نوسانات مدیریتی این شرکت در این نقطه نیز متوقف نشد و چهار ماه بعد، در مهرماه، علی صیادزاده جایگزین مصطفوی شد و دومین جابجایی مدیریت عاملی را نیز تجربه کرد.

تغییر بعدی  در خردادماه به  بیمه اتکایی ایران معین رسید، زیرا تحولات مدیریتی در این شرکت نیز قابل توجه بود؛نیما نورالهی که در خرداد ماه جایگزین اعظم هنردوست شده بود، تنها پس از دو ماه سکانداری، در اواخر مردادماه جای خود را به منیژه یادگاری داد.

ازدیگر تغییرات مدیران عامل شرکت های بیمه ای، می‌توان به شرکت بیمه آسماری اشاره کرد که در مردادماه مصطفی نیکوگفتار، معاون اجرایی پیشین شرکت، جایگزین لطف‌الله نکویی، از پیشکسوتان صنعت بیمه، شد.

فراموش نکنیم که یزدان‌دوست پیش‌تر نیزسابقه مدیریت عاملی بیمه آسماری را در کارنامه کاری خود داشت.

در ایستگاه بعدی تغییرات در فصل گرم سال، نوبت به شرکت بیمه هوشمند فردا رسید و این شرکت مدیرعامل جدید خود را نیز شناخت؛ محمد مهدی عزیزی امیری جای خود را به هنگامه بخشی، ازمدیران فنی صنعت بیمه، داد.

با این حساب و زنجیره تغییرات مدیران عامل شرکت های بیمه ای تا مهرماه نیز کش دار شد و به شرکت بیمه ملت رسید،جایی که محمدرضا فرهادی‌پور به جای علیرضا یزدان‌دوست نشست.

با این حال، پرونده تغییر مدیران عامل شرکت‌های بیمه‌ای در سال ۱۴۰۴ هنوز بسته نشده  و حدود پنج ماه دیگر از سال باقی مانده است و  باید دید کدام شرکت‌ها در ماه‌های پیش رو دستخوش تغییر خواهند شد.

واقعیت این است که تغییر مکرر مدیران عامل، به ویژه در بازه‌های زمانی کمتر از پنج سال، برای صنعت بیمه که ماهیتی بسیار فنی و تخصصی دارد، پیامدهای منفی به دنبال دارد.

 این تغییرات می‌تواند به از دست رفتن ثبات مدیریتی، کاهش انسجام استراتژیک و کندی در تصمیم‌گیری‌های کلان شرکت ها منجر شود و در نهایت اثر مستقیم بر عملکرد و اعتماد مشتریان داشته باشد.

ناگفته پیداست که این اتفاق هر ساله تکرار می‌شود و این تغییرات مکرر، آسیب‌های قابل توجهی به ثبات و کارایی صنعت بیمه وارد کرده است. 

رسانه‌ها، کارشناسان و فعالان حوزه بیمه بارها و بارها نسبت به پیامدهای این ناپایداری هشدار داده‌اند، اما با وجود این تذکرات، روند تغییرات مدیریتی همچنان ادامه دارد و هنوز شاهد ثباتی پایدار در رأس برخی از شرکت‌های بیمه نیستیم.

از سوی دیگر، نهاد ناظر (بیمه مرکزی) به عنوان تنظیم‌گر بازار بیمه، این موضوع را زیر نظر دارد و بارها بر لزوم ثبات مدیریتی و برنامه‌ریزی مناسب در سطح مدیران ارشد تاکید کرده است، اما ابزار اجرایی آن برای توقف کامل این تغییرات محدود است.

حال، این سؤال همچنان باقی است، آیا بیمه مرکزی می‌تواند راهکاری عملی پیدا کند تا از این ناپایداری مکرر مدیریتی جلوگیری کند و ثبات مدیریتی را در شرکت‌های بیمه‌ای پایدارتر کند؟