با این علائم اگزمای شدید آشنا شوید

به گزارش چابک آنلاین به نقل از همشهری آنلاین ، درماتیت آتوپیک یکی از حدود هشت نوع مختلف بیماری مزمن و غیرعفونی پوستی به نام اگزما است. وقتی مردم در مورد اگزمای شدید صحبت می‌کنند، معمولاً منظورشان درماتیت آتوپیک است. و کنار آمدن با علائم آن می‌تواند بسیار چالش برانگیز باشد. در این مطلب به برخی از مهمترین و شایع‌ترین نشانه‌های این بیماری می‌پردازیم.

خارش شدید

افراد مبتلا به اگزمای خفیف تا متوسط کمی خارش را تجربه می‌کنند، اما افراد مبتلا به اگزمای شدید تمایل به تجربه خارش بسیار شدیدتر و حتی غیرقابل کنترل دارند. در واقع، پوست آن‌ها آنقدر می‌خارد که آن را می‌خارانند تا خونریزی کند - پدیده‌ای که «چرخه خارش-خارش» نامیده می‌شود. این لکه‌های خشک و خارش‌دار می‌توانند در هر جایی ایجاد شوند، اما به ویژه در مکان‌هایی مانند گودی بازوها، پشت زانوها، گردن و صورت رایج هستند.

قرمزی و خشکی

پوست قرمز، خشک و تحریک‌شده در بیشتر موارد اگزما رایج است. اما وقتی پوست فوق‌العاده خشک، فوق‌العاده قرمز و تحریک‌شد، بدانید که با یک مورد بسیار شدیدتر مواجه هستید. همچنین ممکن است در نواحی وسیع‌تری از پوست پخش شود.

تاول زدن

یکی دیگر از شایع‌ترین علائم شدید اگزما، تاول زدن یا ترشح پوست است. وقتی درماتیت آتوپیک عود می‌کند، می‌تواند باعث ایجاد زخم یا تاول شود. اغلب، این تاول‌ها باز می‌شوند و مایعی از آن‌ها خارج می‌شود.

لکه‌های ضخیم پوست

خارش‌ها و ساییدگی‌هایی که با خارش اگزمای شدید همراه است، به مرور زمان باعث ایجاد لکه‌های ضخیم و برآمده روی پوست می‌شود. این لکه‌های پوست اغلب چرمی به نظر می‌رسند.

بی‌خوابی

کسی که با اگزمای شدید آشنا نیست، ممکن است با این علامت گیج شود، اما هر کسی که از این بیماری رنج می‌برد، می‌داند که چرا بی‌خوابی یک مشکل است. خارش شدید مانع از آن می‌شود که بسیاری از افراد مبتلا به درماتیت آتوپیک شب‌ها خوب بخوابند.

علل درماتیت آتوپیک

علت دقیق اگزما آتوپیک ناشناخته است. این بیماری از یک واکنش ایمنی نادرست ناشی می‌شود که سلول‌های التهابی را در پوست افزایش می‌دهد و باعث ظهور علائم می‌شود.

شعله‌ور شدن علائم درماتیت آتوپیک می‌تواند محرک‌های مختلفی داشته باشد، اما محرک‌های رایج عبارتند از: حمام طولانی مدت یا دوش گرفتن با آب داغ، خاراندن پوست، تعریق، هوای سرد و خشک، صابون‌ها شوینده‌ها و پاک کننده‌ها، پارچه‌های پشمی و مصنوعی، محرک‌های فیزیکی (خاک، شن و دود)، آلرژن‌ها (گرده گیاهان و گرد و غبار)، ورزش سنگین و استرس.

نتیجه نگرفتن از درمان موضعی

بیشتر موارد خفیف تا متوسط اگزما به استفاده از درمان‌های موضعی مانند مرطوب‌کننده‌های ملایم روزانه به همراه کرم‌ها یا پمادهای کورتیکواستروئیدی برای موارد عود، نسبتا خوب پاسخ می‌دهند.

هنگامی که پوست شما دیگر به این درمان‌ها پاسخ خوبی نمی‌دهد، می‌تواند نشانه‌ای از تبدیل شدن اگزمای شما به یک مورد شدیدتر باشد.

درمان‌های قوی‌تر مورد نیاز

درمان اگزمای شدید معمولاً شامل ترکیبی از درمان‌های موضعی و گاهی اوقات خوراکی یا بیولوژیک است. استفاده از مرطوب‌کننده‌ها، کرم‌های استروئیدی موضعی و داروهای ضدالتهاب از جمله درمان‌های رایج هستند. در موارد شدید، ممکن است نیاز به داروهای خوراکی یا بیولوژیک باشد.

علاوه بر این، مدیریت استرس و اجتناب از محرک‌های شناخته شده نیز می‌تواند در کنترل علائم اگزمای شدید موثر باشد.

وقتی پزشک شما شروع به صحبت در مورد درمان‌های خط دوم این بیماری می‌کند، یعنی اگزمای شما تبدیل به یک بیماری جدی‌تری شده است.

پزشک شما ممکن است بخواهد ببیند که چگونه به کورتیکواستروئیدهای سیستمیک خوراکی یا تزریقی یا نوردرمانی پاسخ می‌دهید.

یکی دیگر از گزینه‌های ممکن، یک رژیم درمانی ترکیبی از نوردرمانی و یک داروی حساس به نور به نام پسورالن است.

همچنین یک داروی بیولوژیک جدید به نام دوپیلوماب (دوپیکسنت) در بازار وجود دارد که می‌تواند برای درمان اگزمای شدید در افرادی که با سایر درمان‌ها موفق نبوده‌اند، استفاده شود.