با ورود اجناس چینی به بازار اولین ضربه به صنعت نساجی کشور وارد شد
اوایل دهه هفتاد با ورود اجناس چینی به بازار اولین ضربه به صنعت نساجی کشور وارد شد و بسیاری از این واحدها از جمله کارخانه نساجی کرمانشاه ورشکسته و کاملا تعطیل شد....
سپس این کارخانه به بخش خصوصی واگذار شد و گذشته از فروش ساختمان ها و 500 دستگاه ریسندگی، هکتارها زمین کشاورزی در دشت دیره واقع در سرپل ذهاب که زیر گشت پنبه بود هم فروخته شد .مدیران رده بالا که زودتر از دیگران متوجه ورشکستگی شده بودند برای جبران بخشی از خسارت اقدام به فروش سهام شرکت به کارگران کردند. درنهایت نساجی تبدیل به شرکت لاستیک سازی شد وهم اکنون مشغول بکار می‌باشد، ولی هیچ کس سراغی از کارگری که اخراج شده و سهام شرکت بدون ارزش روی دستش مانده نگرفت. 250نفر با در دست داشتن اوراق سهام سرگردان هستن و هیچ مسئولی جوابگو نیست. نساجی جز مشاغل سخت و زیان آور است و کارگری که اکنون به سن بازنشستگی رسیده باید خودش ، به جای کارفرمایی که دیگر وجود ندارد، 4درصد بیمه مشاغل سخت و زیان آور را پرداخت کند و هیچ مسئولی جوابگو نیست. آیا فروش مال غیر جرم نیست؟ وزارت صنایع و معادن چطور اجازه فروش می‌دهد و 250 نفر سهام دار را ندیده میگیرد؟
